Arme Guus Hiddink. Nou ja, arm, de man is financieel al jaren binnen, dus arm in de betekenis van welvaart geldt niet. Wel in de betekenis van meelijwekkend. Arme Guus Hiddink, een man die als trainer ten dode is opgeschreven omdat hij heeft gezegd op te stappen als hij zondag met zijn team, ons oranje, niet wint van Letland, nummer 99 op de wereldranglijst. Zo’n uitspraak doen is de strop om je eigen nek leggen en afwachten wanneer je omhoog wordt getrokken. Is het niet komende zondag, dan is het wel na de eerstvolgende wedstrijd of de wedstrijd erna. Een leider die een dergelijke bewering doet kan die maar een keer uitspreken, je kunt maar een keer met je portefeuille zwaaien, daarna ben je ongeloofwaardig, machteloos. En zelfs als onze jongens, ik zeg bewust onze jongens omdat we dat meestal alleen zeggen als ze goed spelen en dat hebben ze jaren gedaan en je steunt ze in voor en tegenspoed is het niet, zelfs dus als onze jongens onverwacht zondag met een glorieuze overwinning van het veld stappen is de kou niet uit de lucht. Staan wij, ja wij met z’n allen, al die andere zestien miljoen trainers van het Nederlands elftal, niet te juichen. We vinden het in Nederland niet meer dan normaal dat deze jonge veelverdieners, van wie sommige al ruim miljonair, zo niet multi-miljonair zijn, de ene tegenstander na de andere verslaan. We weten dat spelen tegen buurland Duitsland niet eenvoudig is, Spanje en Argentinie zijn ook zeer moeilijke tegenstanders, maar de rest is te verslaan. Trouwens dat geldt in onze beleving ook voor de drie net genoemde landen, maar dan moet het wel onze dag zijn en de scheidsrechter mee zitten. Drie keer stonden we in de finale van een wereldkampioenschap, drie keer verloren we. Duitsland 1974, Argentinie 1978 en 2010 in Zuid-Afrika. En daar staat slechts een keer een gewonnen Europees kampioenschap tegenover. Dat is mager voor decennialang goed tot zeer goed voetbal. Als het huidige Nederlands elftal, onze jongens dus, onder leiding van Guus Hiddink zo blijft voetballen als het nu doet, dan plaatst het elftal zich niet voor het komende Europees kampioenschap en behoren we definitief tot de kleine voetballanden van de wereld. O ja, we hebben ook nu nog hele goede voetballers, zeker….toppertjes, u kent ze net als ik: Van persie, Robben, Sneijder misschien nog en dan? Dan komt er een hele tijd niets en ver daarna nog niets. Guus Hiddink was een goede trainer. Maar hij heeft zo te zien niet meer de drang om zich helemaal ‘leeg te spelen’, sterker nog hij is vol, te vol en weet niet meer te inspireren, weet mindere voetballers niet op een hoger niveau te brengen. Wat zeker mogelijk is zoals we hebben gezien op het laatste WK in Brazilie onder leiding van de terecht zo van zichzelf overtuigde Louis van Gaal. Met vrijwel dezelfde spelersgroep wist hij de derde plaats te bereiken. Naar mijn idee een wereldprestatie met dat team. Van Gaal wist de mannen te prikkelen en ze boven zich uit te laten stijgen. Guus Hiddink slaagt daar niet in omdat hij niet de bewijsdrang heeft om zich te laten gelden zoals Van Gaal. Het is een groot karakterologisch verschil tussen beide trainers. Hiddink weet van zichzelf dat hij die dadendrang ook niet meer kan opbrengen zoals hij dat ooit wel had met Zuid-Korea. Vandaar die uitspraak: ik stap op als er zondag niet wordt gewonnen. Diep in zijn hart weet Hiddink al dat hij gaat opstappen, dat dat moment is gekomen, dat hij spijt heeft van zijn kunstje om nog een keer bondscoach te willen zijn. Het zou mij niet verbazen als hij zondag afscheid neemt. Hij moet gaan als hij niet wint, maar ook bij winst stapt hij op. Want dan kan hij met opgeheven hoofd afscheid nemen en mag een nieuwe trainer de klus volgend jaar afmaken. Hiddink is dan klaar met dat gezeik, met dat gezeur van alle kenners zoals u en ik en gaat hij genieten van de miljoenen euro’s en dollars die hij ooit terecht als voormalig toptrainer heeft verdiend. Het zij hem gegund. Dag Guus, het ga je goed!